Bluzka została ochrzczona w gronie najbliższych "bluzką szpitalną". Może faktycznie, coś w tym jest, źle dobrałam materiał do wykroju, albo po prostu czegoś jej jeszcze brakuje. Noszę ją jednak z lnianym naszyjnikiem, który dostałam od koleżanki i mam wrażenie, że wtedy nie wygląda tak "łyso".

Przed szyciem najbardziej obawiałam się pierwszego starcia z dekoltem w szpic i odszyciem, ale okazało się, że jedyną trudność sprawiło podłożenie dołu o kształcie fali Dunaju. Tu wdałam, tam delikatnie naciągnęłam i na szczęście obyło się bez prucia. Ale! Żeby nie było, że poszło tak gładko. Prułam dekolt, bo w pierwszej wersji (zdjęcie poniżej) stebnowanie na wierzchu nie przyniosło zadowalającego efektu. Poprawiłam i przyszyłam odszycie do zapasów szwów.